Dit drietal cascadische folk muzikanten uit de westerse regionen van Canada zijn eigenlijk veteranen in de muziekwereld. Ze vormen al tien jaar een band en dit is inmiddels hun vierde album. Hier proberen ze hun vrije vorm van volksmuziek te versterken met een achtergrond van een volledig symfonie orkest. De band bestaat uit Eden Oliver (zang en gitaar), Alex Rempel (zang en mandoline) en Jeff Poynter (zang, accordeon, piano).

Het etiket dat doorgaans op de muziek van West my Friend wordt geplakt is folk, maar op dit nieuwe album slaan ze toch een andere richting in. Dat begint al in het eerste nummer “Fall know” een a capella stuk gezongen door Eden Oliver dat ondanks de in de folk gewortelde structuur toch in de uitvoering duidelijk jazz getint is. “ Salt water” heeft fraaie close harmony zang omringd door de brede klankkleur van het 53 koppige symfonie orkest.

Het nummer “Old Song” zou naadloos passen in een Broadway musical, de interactie tussen het symfonie orkest en het trio is uiterst geslaagd te noemen. Het sterke punt op alle nummers is de boeiende zang van Eden Oliver die met haar sopraan feilloos boven het orkestrale gebeuren uitzweeft. Deze dame zou zeker niet misstaan in een jazz ambiance of op het podium van een theater. Belangrijk zijn de arrangementen die Adrian Dolan schreef voor het orkest en producer Joby Baker mag ook wel worden genoemd. Alle composities zijn geschreven door de drie groepsleden met uitzondering van “Fall knows”en “Shape of a home” die van de hand van Eden Oliver zijn.

Een belangrijke rol spelen ook de teksten van de diverse nummers die noch zweverig noch simplistisch zijn, het is bijna poëzie , nee niet bijna, helemaal. En ook al is het in het Engels, alle teksten staan vermeld in het cd boekje, dat mag wel even gezegd worden want dat heb ik wel eens anders meegemaakt. Een intrigerend album waar ik in eerste instantie niet zo goed weg mee wist, maar na herhaalde beluistering begon de waardering te groeien en inmiddels hoor ik het met plezier.

Jan van Leersum